Selo Gradac, koje ponosno stoji uz put od Batočine do Kragujevca, ima bogatu istoriju i jedinstvenu povezanost sa planinom Đerini. Ova planina nosi u sebi tajanstvenu tvrđavu, grad i grad, čineći selo još fascinantnijim. Pre nego što je postala poznata po zloglasnoj Irini Kantakuzini, poznatoj kao “Prokleta Jelina,” Gradac je već bio domaćin naselja i života svojih stanovnika.
Ova tajna istorija selo je započela u tajnosti, a završila se buđenjem seoskog psa, označivši time njihov uticaj. Iako je Marisav bio izložen brojnim atentatima u svom rodnom Gradcu, uspeo je izbeći neprijatelje i potražiti utočište u Smederevu. Tamo je okupio vojsku i preuzeo vođstvo kao kapetan cenjenog petog dobrovoljačkog odreda.
Marisav Petrović, s punim imenom koje je za meštane ostalo misterija, proveo je svoje poslednje godine u Minhenu, gde je boravio do 78. godine. Zvanični podaci tvrde da je 1974. godine pao kao žrtva napada udbine, koji su ga surovo napali ispred njegove kuće. Međutim, suprotstavljeni izveštaji sugerišu da se incident dogodio u lokalnoj pravoslavnoj crkvi, odstupajući od tradicionalnog narativa grada. Lokalni meštani veruju da je smrt Marisava bila posledica potomka iz grada, jednog od mnogih koji su gajili duboko ukorenjeno neprijateljstvo prema potomcima Marisava. Moć i uticaj Udbe su uvek bili prisutni i bolje je ne potcenjivati ih.
Ovaj priča je podsjetnik da se istorija može zaboraviti, ali dela i uticaji pojedinaca ostaju neizbrisivi, bez obzira na vreme koje prolazi. Trebamo uvijek paziti šta radimo i kako utičemo na druge,kako se drugi osjećaju zbog nas, jer kao što stara poslovica kaže nije bitno kako smo izgledali ili šta smo nekome dali u određenom trenutku, već kako se neko osjećao zbog nas. Taj osjećaj će zasigurno pamtiti.
