Manje poznato je da je Voja Brajović gotovo prije dva desetljeća naišao na otkriće tumora na mozgu. Glumac je primijetio trnce u ruci, što ga je potaknulo da potraži pregled koji je otkrio prisutnost tumora. Poslušavši savjete doktora, Voja je odmah podvrgnut operaciji, srećom, s uspješnim ishodom. Tokom svog života dosljedno je pokazivao borbeni duh i kontinuirano je prihvatao najbolje aspekte života. Rođen u Beogradu 1949. godine, ovaj cenjeni glumac ima roditelje koji su aktivno učestvovali u otporu tokom Drugog svetskog rata. Međutim, zbog političkih prilika nakon rata, cela porodica preselila se u Valjevo, što beleži Biografija.org. U Valjevu je Voja završio osnovno i srednje obrazovanje, a prvi koraci u svet glume usledili su u okviru amaterske kazališne grupe “Abrašević”. Nakon impresivnog trijumfa na takmičenju u Hvaru, Voja je stekao priznanje od strane uglednog žirija, pokrenuvši tako svoju strast prema glumačkom zanatu.
Njegova ikonična uloga Tiga u “Otpisanima” lansirala ga je u pravu zvezdu, čija se karijera i dalje oblikuje do danas. Bio je mirni predmet obožavanja svih devojaka, a zajedno sa Gagom Nikolićem, istakao se kao jedan od najšarmantnijih glumaca jugoslovenske kinematografije. Nakon završetka studija na Fakultetu dramskih umetnosti, svoj ugled kao šarmer potvrdio je ulogom profesora matematike u hvaljenoj seriji “Bolji život”. Što se tiče privatnog života, poznato je da je Voja doživeo razvod u jednom braku sa Ljiljanom, iz kojeg ima dvoje dece, Vukota i Iskru. Vukota se bavi produkcijom, pisanjem scenarija i glumom, te uživa veliki ugled u manekenskoj industriji kao jedan od najpoznatijih srpskih modela. Što se tiče privatnog života, javno je poznato da je Voja doživio neuspješan brak s bivšom suprugom Ljiljanom. Iz ove veze ima sina Vukotu i kćer Iskru. Vukota se posvećuje raznim kreativnim pothvatima, uključujući produkciju, pisanje scenarija i glumu, a također je stekao značajno priznanje u manekenskoj industriji kao jedan od najboljih srpskih modela. Govorio je i o položaju umjetnika u Srbiji, izražavajući razočaranje njihovim teškim životnim uvjetima zbog ograničenih financijskih sredstava. Kritizirao je i stanje kulture u zemlji, posebno kazališta koja se oslanjaju na podršku publike da bi opstala. Iako je razmatrao studij na umjetničkoj akademiji, konačno se odlučio za glumu, strast koja ga i dalje pokreće.
Vjeruje da je poziv umjetnika vječan i tvrdi da se umjetnici nikada ne mogu istinski povući. Unatoč naglom sticanju popularnosti, samokontrola i strah pomogli su mu održati moralni kompas i pribranost. Izražava duboku zabrinutost za budućnost glumaca u zemlji, strah koji pojačava odgovornost kao otac prema svoje dvoje djece, Vukoti i Iskri, kojima je teško pružiti odgovore u svjetlu izazova svoje zahtjevne karijere. Ipak, on i supruga Milica predano se zalažu da njihov najmlađi sin doživi normalno djetinjstvo unatoč brojnim obvezama.
