Srđan Stojiljković (53) iz sela Togačevce kod Lebana, koji je prvotno bio proglašen mrtvim u petak, 12. januara, u mrtvačnici Kliničkog centra u Nišu, sada se nalazi u životu i hospitaliziran je na odjelu hirurgije Opšte bolnice Leskovac. Ova neočekivana promjena u dijagnozi stvorila je iznenađujuću situaciju koja je potpuno iznenadila susjede i mještane ovog sela. Njegova majka, kojoj je prvo saopšteno da joj je sin preminuo, doživela je potpuni preokret kada su meštani, pripremajući se za sahranu, saznali da Srđan ipak nije preminuo, već se oporavlja u bolnici.
Celokupna zajednica, okupljena u znak podrške i saučešća, suočila se s neočekivanim obrtom sudbine. Umesto da prate običaje žalosti, meštani su odlučili preusmeriti energiju ka zajedništvu, radosti i zahvalnosti što je Srđan i dalje živ. Organizovali su veselje umesto sahrane, transformišući prase od 35 kilograma, rakiju i pivo u simbole radosti i života. Ova neobična situacija pretvorila se u veseli događaj koji je razveselio selo. Ovaj iznenađujući preokret izazvao je promene u izražavanju emocija među meštanima; umesto tuge, selo sada odiše pozitivnim komentarima, smehom i zahvalnošću što se Srđan vratio među “žive”.
Ova priča će ostati upamćena kao jedinstveni događaj koji je ujedinio zajednicu u neobičnom ishodu sudbine. U mnogim kulturama, sahrane uključuju niz rituala i tradicija. Tipično, tijelo preminule osobe se priprema za sahranu, a porodica i prijatelji se okupljaju kako bi izrazili sućut i prisjetili se preminule. Vjerski lideri često predvode molitve i obrede, prilagodivši ih prema vjerovanjima i običajima specificiranim u određenoj vjeri.Postoje različite vrste sahrana, uključujući ukop, kremaciju, ili druge oblike odlaganja tijela. Ovisno o vjerskim uvjerenjima ili osobnim željama preminule osobe, odabire se odgovarajući način sahrane.
